ویلا کلمه ای با ریشه فرانسوی، به معنای خانه زیبایی است که هر چهار سمت آن آزاد و شامل نمای قابل مشاهده است. این مفهوم از دوره روم باستان با بناهایی برای اشراف و افراد ارزشمند در باغ ها و محوطه های نسبتا وسیع ایجاد شده است. در فرهنگ ایران زمین نیز این عنوان به بناهایی که نمای چهار طرفه دارند اطلاق می شود.
ویلا را میتوان روی زمین های صاف با شیب بسیار کم، زمین های کوهپایه ای با شیب تند، زمین های صخره ای و هر جایی که بشود منظره ای ایجاد کرد(باغ میوه مثمر) بنا کرد.
سبک های مدرن، کلاسیک، روستیک، ارگانیک و … در ایران برای طراحی معماری ویلا رایج می باشند. البته می توان گفت که سبک معماری مدرن برای ویلاها نسبت به دیگر سبک ها رایج تر بوده و علاقمندان بیشتری دارد.
چنانچه طراحی ویلاها با معماری منطقه ای و بومی آمیخته و عجین گردد می توانیم شاهد طراحی معماری شایسته و بدیعی در این باره باشیم.
ویلا شامل فضای گسترده نشیمن، آشپزخانه بزرگ، چندین اتاق، اتاق کار، اتاق بازی و ورزش، استخر، سونا و فضاها و محیط های خاص مورد انتظار کارفرما از قبیل زمین های بازی تنیس، گلف، مانژ اسب دوانی، استخر های روباز، آتشدان و فضاهای سبز که برخی بصورت باغ می باشند، می شود.